در این سالها بودن در فضای نویسندگی به دوستان پرکار و نازنین زیادی برخوردم که با وجود مدتها مقالهنویسی و استمرار در روزانهنویسی هنوز به یک نثر درست و مناسب نرسیدهاند و کاستیهای زیادی در اغلب نوشتههایشان به چشم میخورد که دیدن این اشتباهات از قلم کسی که سالهاست مینویسد بسیار بعید است. البته فقط این نیست، بسیار دیدهام کسانی که مطالعه زیادی دارند و به کتابباز بودن شهرت پیدا کردهاند اما از پس نوشتن یک نامه یا کپشن برنمیآیند. به نظر شما مشکل کجاست؟ آیا این افراد با وجود این حد از مقالهنویسی و مطالعه بازهم کمکاری کردهاند؟ آیا شبانهروز نوشتن و خواندن برای نویسنده شدن کم است؟ صد البته که نویسنده شدن راه طولانی در پیش دارد و نیاز به مطالعه و نوشتن بسیار دارد اما اینطور نیست که عمری نوشتن و خواندن بازهم کار ما را راه نیاندازد و از پس نوشتن یک نامه برنیاییم. داستان از این قرار است که:
با نگاه به وضعیت موجود به این موضوع پی میبریم نه تنها مسیر نویسندگی بلکه هر مسیری تا رسیدن به هدف باید همراه با عمل، آموزش و یادگیری نیز داشته باشد. شاید بپرسید مگر خود مطالعه نوعی یادگیری برای یک نویسنده نیست؟ باید بگویم با یکبار خواندن متن شاید مطالب موجود در کتاب را خوب فهمیده باشیم اما تمام زوایای مختلف موضوع را متوجه نخواهیم شد که دقیقا این (نگاه همه جانبه) به مطلب همان رمز موفقیت ماست. مثلا دانستن از (ساختار متن، ابتکار نویسنده در روش بیان طرز فکر خود، تقدم و تاخر در بیان موضوعات، هدف از تکرار بعضی جملات، چگونگی استفاده از سوال در بیان موضوعات و واژههای به کار رفته در متن) که هیچ کدام را در یک بار خواندن کتاب نمیتوان فهمید. مطالعه یعنی بازخوانی، اگر میخواهیم از متن نکات بالا را دریافت کنیم تا چیزی از آنها بیاموزیم باید دوباره و دوباره مرور کنیم که یکی از بهترین روشهای تکرار یک متن نه تنها نوشتن از آن بلکه خواندن آن همزمان با صدای بلند است. زیرا اینگونه از سه جهت در حال دریافت اطلاعات هستیم و مغز از چند حواس موضوع را دریافت میکند:
- حرکت دست هنگام نوشتن
- دیدن متن با چشم
- گوش کردن به صدای خود هنگام خواندن متن
از این رو انجام تمرین رونویسی از متن به عنوان یکی از موثرترین تمرینهای نویسندگی کمک میکند مسیر نویسنده شدن خیلی سریعتر و با کیفیت بیشتری پیش برود و در طول مسیر از اشتباهات نوشتن ما کم شود و بهتر و شیواتر بنویسیم. این کار دقیقا مثل مشقنویسی دوران مدرسه است با این تفاوت که به جای درس تصمیم کبری، از متن مورد علاقه خود با هدف شناخت زیر و بم نوشته مینویسیم. در هنگام رونویسی از کتاب یا نوشته مورد علاقه خود میتوانیم جملاتی را به آن اضافه یا از آن کم کنیم و یا میتوانیم کلمات جدید متن را در فایل جداگانهای برای خود ذخیره کنیم که بعدا از آنها در نوشتههای خود استفاده کنیم که با این کار کلمههای جدید وارد دایره لغات ما میشود.
کلام آخر اینکه رونویسی از متن را به برنامه روزانه خود اضافه کنید و برای آن بیشتر از یک ربع زمان نگذارید زیرا اگر بیشتر از این باشد با بهانههای کمبود وقت مواجه خواهید شد و این حرکت تاثیرگذار و ارزشمند در یادگیری را با عقب انداختن آن فراموش خواهید کرد.
من هر روز صبح یک ربع برای این موضوع وقت میگذارم. اگر میخواهید از روتین کارهای صبحگاهی من با خبر شوید؛ هایلایت روتین صبحگاهی در اینستاگرام من را ببینید.
آخرین دیدگاهها